De Baal Shem Tov
De stichter van het Chassidisme, Yisroël ben Eli (1698 - 1760) uit Polen-Litouwen, werd vermaard en bekend als Baal Shem Tov, als de ‘Meester van de Goede Naam’. Hij was een tijdgenoot van de doopsgezinden Agnes Block, Gerard Van de Rijp en Gozewijn Centen.
Ook al kenden zij elkaar niet en wisten niet om elkaars bestaan, zij deelden in dezelfde geest van de tijd. Zowel doopsgezinden als ook joden wisten wat vervolging en onderdrukking betekenden. Ook al veranderden met de Gouden Eeuw hun positie en verwierven ze bepaalde rechten, zij bleven van belangrijke functies uitgesloten Ook al waren zijn niet meer helemaal uitgesloten, zij hoorden bij de marge van de officiële maatschappij.
Yisroël ben Eli of Baal Shem Tov 1698 - 1760 Persoonlijk handgeschreven Siddur (gebedenboek) met namen van zijn studenten in de marge om voor hen te bidden Agudas Chabad Lib New York, Klezmer 2007 commons.wikimedia
‘De weg van de mens in het Chassidisme’, zoals Martin Buber die navertelde, valt wezenlijk te vergelijken met het streven van alchemie en tuinkunst. Want de Chassid wilde kosmische elementen, ‘lichtvonken’, bevrijden en verheffen en tegelijk zich zelf beteren en perfectioneren, of beter gezegd dichter bij zijn god komen.
Zijn spiritualiteit stond de idealen van ‘evangelische raden’ en barmhartigheid van het zogenaamde Nieuwe Testament in niets na. De Chassidische schoenlapper, die met naald en draad het bovenleer vastnaaide aan de zool, verenigde en verzoende tegelijk de tegenstelling van hemel en aarde, god en mens. Deze parallelliteit van stof en geest in alchemie, Chassidisme en tuinkunst lijkt typerend voor die tijd en zou nog in andere bewegingen en strevingen terug te vinden moeten zijn.